Μακεδονία έχω να σου πω!
Από τη μαθήτρια Βασιλική Δ.
Φέτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Μέσα σε αυτό το μεγάλο κεφάλαιο θα βρεθεί κανείς μπροστά σε ήρωες και μάχες. Όλοι γνωρίζουμε για την Επανάσταση στη Ρούμελη και τον Μοριά. Ποιος όμως ξέρει για ήρωες και μάχες στην Μακεδονία;
Σίγουρα θα είναι δύσκολο να αναφέρουμε όλους τους ήρωες της Μακεδονίας, για αυτό και εδώ θα γνωρίσουμε μόνο δύο. Ο ένας είναι ο Εμμανουήλ Παπάς. Γεννήθηκε στην Δοβίστα, Σερρών το 1772 και ήταν τραπεζίτης αλλά και μεγαλέμπορος. Ηγήθηκε στην Επανάσταση στις 21 Δεκεμβρίου 1919. Κατέθεσε ένα μεγάλο μέρος από την προσωπική του περιουσία για τους σκοπούς της οργάνωσης. Οργάνωσε ένα ένοπλο σώμα με 4.000 Μακεδόνες αγωνιστές. Οι προσπάθειές του για την απελευθέρωση του τόπου ήταν ηρωικές και γεμάτες ανδρεία. Δυστυχώς όμως ηττήθηκε στηνν μάχη και ζήτησε καταφύγιο στην Ύδρα, με σκοπό να συνεχίσει από εκεί τον αγώνα για την ελευθερία της Μακεδονίας. Στενοχωρημένος όμως από την εξέλιξη της Επανάστασης και ενώ βρισκόταν στο καράβι κατευθυνόμενος προς την Ύδρα, έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε (1821).Έτσι η επανάσταση έχασε από τον πρώτο κιόλας χρόνο της έναν εξαίρετο πολεμιστή. Στη πατρίδα προσφέρανε τη ζωή και τα τρία παιδιά του Παπά, Αθανάσιος, Νικόλαος και Ιωάννης, από τους οποίους ο πρώτος αποκεφαλίστηκε από του Τούρκους, ενώ οι δυο άλλοι σκοτώθηκαν σε μάχες.
Ο δεύτερος είναι ο Ιωάννης Φαρμάκης. Αυτος ήταν Έλληνας φιλικός και οπλαρχηγός της επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε το 1750 στο χωριό Μπλάτσι της Μακεδονίας. Η οικογένειά του είχε εκεί αρματολίκι, ενώ ο ίδιος ήταν πλούσιος κτηνοτρόφος. Όμως η θέληση και η διακηρυγμένη απόφασή του για απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους, έκαναν τους τελευταίους να τον κυνηγούν και να τον αναγκάσουν να καταφύγει στη Θεσσαλία, και συγκεκριμένα στον Όλυμπο, σαν αρχηγός σε σώματα κλεφτών. Έλαβε μέρος στα Ορλωφικά, καθώς και στην Επανάσταση του Θύμιου Βλαχάβα και σε άλλες εξεγέρσεις κατά των Τούρκων. Για ένα διάστημα πήγε στα Επτάνησα, όπου συνεργάστηκε με τον Καποδίστρια και τους Ρώσους κατά του Αλή πασά και των Γάλλων, ενώ αργότερα επέστρεψε στη Μακεδονία και πήρε τα αρματολίκια της Χαλκίδας. Το 1816 πήγε στην Πετρούπολη κι ένα χρόνο αργότερα στην Οδησσό. Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία κι από τότε διέθεσε όλες τις δυνάμεις του για την εκπλήρωση των σκοπών της. Μάλιστα, περιόδεψε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και προπαγάνδισε τον εθνικό ξεσηκωμό, ενώ πολέμησε στις μάχες της Μολδαβίας μαζί με το Γεωργάκη Ολυμπίο. Όταν οι Έλληνες ηττήθηκαν στο Δραγατσάνι, υποχώρησε μαζί με τον Ολύμπιο και κλείστηκαν στη μονή Σέκου, περιμένοντας κάποια ελληνική βοήθεια. Αφού είδαν ότι τέτοια βοήθεια δεν έφτανε, ο Ολύμπιος ανατινάχτηκε στον αέρα, πυροδοτώντας την μπαρουταποθήκη της μονής, ενώ ο Φαρμάκης παραδόθηκε στους Τούρκους μετά από διαπραγματεύσεις κι εγγυήσεις για τη ζωή του. Αυτοί όμως μόλις τον πήραν, τα ξέχασαν όλα και τον έστειλαν στην Πόλη, όπου τον καρατόμησαν (1821).
Αυτούς τους τόσο σημαντικούς ήρωες που έδωσαν και την ζωή τους για εμάς αξίζει να τους τιμούμε τώρα και πάντα!
